Fireblaze schrok op van een geluid. Toen hij zijn ogen had geopend zag hij hoe Bluefeather er tussenuit sneakte. 'En waar gaat die heen?' Vroeg Fireblaze zich nieuwsgierig af. Zodra ze langs alle warriors getrippeld was, kwam hij zachtjes achter haar aan. Hij volgde haar met zijn amberkleurige ogen en zag haar richting de prooistapel lopen. Zo vroeg op de ochtend? Je zou toch pas mogen eten als de rest wakker was en de elders en apprentices hadden gegeten? Dat waren de regels van de warriorcode.  Hij keek via de ingang van de Warriors den toe hoe ze een mollig konijntje pakte en het mee de struiken innam. Ineens kwam er een leuk idee in Fireblaze op. Hij wist dat de apprentice in hem zich nog altijd schuilhield. Wat kon hij dan soms ook een kinderachtige kat zijn. Hij sloop achter de den's door om blij Bluefeather te komen en haar van achteren te kunnen benaderen. Zacht als een muis kwam hij steeds dichterbij. Waarschijnlijk kon ze hem nu ruiken, dus besloot hij die kleine twee meter om keihard te rennen en bovenop haar te springen. Hij kwam neer boven op haar rug en met zijn nagels trokken zachtjes in haar vacht. Voor ze nog wat uit kon halen sprong hij van haar af. 'Verrassing.' Vervolgens schraapte de kater zijn keel om wat te zeggen. 'Elders en kits worden gevoed vóór de warrior en apprentices.' Zei hij op een plechtige en ietwat strenge toon. Hij knikte vervolgens naar het konijn op de grond. 'En volgens mij ben jij geen elder... Of kit?' Vervolgens vormde zich er een brede grijns rond zijn mond terwijl hij Bluefeather uitdagend aankeek.