"Ik ga nergens heen tot jij me verteld wat hier speelt!" Dark werd nu woest. En als ze woest werd, moest je uitkijken. "En jij bent hier niet in rang mij te commanderen! Jij gaat luisteren, en wel nu!" Toen Icepaw haar bleef aankijken, blies Dark woest en liet haar klauw fel over de kop van de Apprentice gaan. Ze zou wel vertellen dat er een indringer was geweest. Plotseling kwam het besef. Ze leek echt op haar vader... Verdwaasd keek ze het poesje aan. Bloed stroomde over haar poot. Langzaam kwam ze weer bij haar positieven. "We gaan trainen. Daar ben ik je mentor voor. Trainen. Nu. Ja, trainen dus. Hahaha, trainen. Trainen, ok, we gaan trainen." Dark sprak altijd een beetje raar als ze een déjà vu had gehad. Alleen wist Ice dit niet. Ze kon dus een beetje raar reageren, en daar zette Dark zich schrap voor. Ze was niet bang voor een miezerige Apprentice als deze. Dat kwam ervan. Moest ze maar niet zo brutaal doen.

"Je lijkt echt op je vader!" De poes gromde boos. Er kon best veel bij haar, maar dat niet. "Ik snap waarom Wolfstar je de rug toe heeft gekeerd, ja ik zag jullie wel bij de grens ik was het kamp uit geslopen, tiran!" Ze rees haar klauw op en liet deze keihard op het poesje neerkomen. Een hevig bloedbad volgde. Maar Dark kon er niets aan doen, ze keek een beetje dommig naar de poes, bijna bezwijkend onder het gewicht van het bloed. Na een perfecte timing, krijste ze keihard: "Kom gauw! Wie heeft dit gedaan! Als ik de dader vind he, oh wee..." Grijzend keek de zwarte Leadster hoe het aantal katten toestroomden. Snel toverde ze haar "oh nee wat erg" gezicht tevoorschijn. "Degene die dit gedaan heeft moet nu naar voren komen, zodat de schade beperkt kan blijven." De Medicine Cat kwam aanrennen met kruiden in de bek. Een aantal toeschouwers keken geschokt, anderen ongelovig. Dark zou deze moeten overhalen, en als ze dat niet deden, vermoorden. Er zat niets anders op. Om de Clans te veroveren, zouden er doden moeten vallen. En Dark zou er alles aan doen dat zij ongeslagen bleef.