Where, where will you stand
when all the lights go out across these city streets?
Where were you when
all of the embers fell, I still remember then,
covered in ash,
covered in glass,
covered in all my friends

Bubblefang glipte door de struiken van het woud , op weg naar de grens tussen ThunderClan en ShadowClan. Alles was rustig. Nog wel, tenminste. De groene blaadjes boven haar hoofd ritselden zachtjes door de wind, en flikkerden op als kleine spiegeltjes wanneer ze opwaaiden. Maar de poes was dit al lang gewend, en was zelfs niet eens meer verbaasd door dit natuurfenomeen. Op het moment was alles gewoon rustig, voor zover het rustig kon zijn in een bos met verschillende prooi-en roofdieren. Maar de prooi liet zich vandaag niet echt zien. Gisteren wel, maar morgen vast ook weer. Dus wat maakte het uit? De Clan was sterk en gezond, zelfs na de dood van de vorige leader. Darkstar was nu haar leider. En zij was sinds kort haar deputy. Gelukkig waren ze op de dood van hun leader voorbereid geweest, het was niet extreem plots gebeurd.

Na nog een tijdje lopen kwam Bubblefang aan bij de grens. Ze snoof de lucht. Voornamelijk prooi, weinig geuren van hun rivalen Clan. De grijs-crémegele poes zakte door haar poten toen ze geritsel hoorde in de struiken naast haar. Langzaam sloop ze dichterbij, naar de geur van de eekhoorn toe. Ze kneep haar ogen tot spleetjes en nam toen een grote sprong naar het roodbruine beestje. Hij had haar niet opgemerkt totdat hij onder haar klauwen lag. Snel doodde ze hem en zijn lijfje lag tussen haar kaken. Een monster verdween in de verte, en Bubblefang glimlachte kort. Meer prooi voor de Clan, en geen indringers voor zover ze had gezien! Ze liep verder over de grens toen een bekende geur plots haar neus binnenkroop.

{OPEN}