Rustig liep de jonge apprentice de Medicine Cat dan uit,het was meer hinkelen dan echt stappen. Zodra ze op de open plek in het camp kwam ademde ze opgelucht uit. Ze hinkte naar de prooistapel waar ze een muisje vandaan nam en hinkte naar een rustige plek. Ze was mee dat ze groter werd sterker geworden en door de spieren die zich hadden gevormd was ze ook breder geworden. De jonge poes had leren 'lopen' op drie poten en nu kon ze het al een langere tijd volhouden dan eerst. Rustig knabbelde ze aan haar muisje en keek het camp af en toe rond. Het was vrij rustig en er was nog niet echt wat gebeurt,er waren ook weinig gewonden katten,langs de ene kant was dat goed,maar langs de andere kant weer niet,zo kon ze weinig leren. Terwijl ze in gedachten verzonken at merkte ze niet dat een kat haar kant op kwam.

+ Firestar

Geschrokken keek de rode poes even op,al snel kalmeerde toen ze zag dat het de leader Firestar was. 'He Firepaw, Hoe gaat het?' Vroeg de kater. “Het gaat,ik heb de laatste tijd weinig te doen. En met u Firestar?”, vroeg ze beleefd en keek hem met een glimlach aan. “Kom er gezellig bij”,zei ze er nog snel achter,het zou toch onbeleefd zijn als ze dat niet had gevraagd? De poes at de laatste stukjes van het muisje op waar ze even rustig op kauwde en vervolgens inslikte. Ze ging recht zitten en krulde daarbij haar pootjes onder haar buik dat wat moeizaam liep en sloeg haar staart er beschermend over. Met haar blauwe ogen keek ze de kater rustig aan,nog steeds met een glimlach.

'Met mij gaat het ook goed.' Gaf de leader als antwoord,ze knikte goedkeurend met een glimlachje. 'Ik wou net gaan vragen of ik er bij mocht, doe jij het al!' Firestar gaf meteen antwoord waarna de kater glimlachte. “Tja,wat zal ik zeggen,ik kan gedachten lezen?” Antwoordde de poes plagen en met een grote glimlach. De leader nam een bescheiden hapje van zijn muisje dat de poes nog harder liet glimlachen. 'Hoe gaat het als Medicine Cat Apprentice? Verloopt je training goed?' Ze was een beetje verrast door zijn vraag,al had ze het verwacht. Haar herstel periode was vrij zwaar en de Medicine Cat had zelf voorgesteld om haar leerling te worden,de poes had moeilijk kunnen weigeren,en de training startte,en echt een makkie was het niet. “Het gaat,het is natuurlijk wel een hele boel dat ik moet kennen,en dat valt niet echt mee,maar liever dat dan dat ik misschien wel nooit iets kon doen.” Gaf ze kalm als antwoord,de laatste tijden was ze erg goed geworden in dingen verborgen te houden,net zoals wat ze zei klopte niet echt alles. Ze had veel moeite en regelmatig nog last van haar achterpoot dat er voor zorgde dat ze vaak erg moe was omdat ze niet kon slapen,en haar mentor mopperde dan ook vaak op haar en als haar mentor gefrustreerd raakte kreeg de poes op haar kop,en daar kon ze haar mentor geen ongelijk op geven.