Icepaw slenterde moeizaam over het zandpad langs vele stinkende dingen , afval van twolegs stapelde zich op , op deze plaats voelde Icepaw zich klein en machteloos . Het geblaf van honden in de verte deed haar opspringen en de ene monster na het ander scheurde over een donderpad . Icepaw snoof de lucht op alleen maar de geur van stinkend afval en van bloed dat nog altijd over haar schouders droop . Ze herinnerde gisteren maar al tegoed , Darkstar die haar bijna vermoorde , achtervolgd door honden en uitgelachen worden door kittypets was niet het fijnste wat je kon overkomen . Het voelde alsof ze elk moment neer kon vallen . Maar ze was al lang uit de poten van de starclan ze had het overleefd !. En nu was het tijd om dark terug te pakken , met haar eigen spelletjes . Ja vuur bestrijd je met vuur . Een vreemde geur vloog Icepaw's snuit binnen  "Wie is daar ! " Schreeuwde ze ...

Swanwing hoestte zwaar. De wind die het donderpad meedreef sneed door haar spierwitte vacht en ze kuchte. Vreselijk vond ze het, niet mogen jagen. Ze was nu eenmaal een avondtuurlijke oudste die haar eigen prooi wel vangen kon. Swanwing herinnerde dat ze vele vriendschappen had gemaakt, waarvan Loners het grootste deel. Zij was ze nog vaak komen opzoeken, maar ze werd ouder. En vele had ze nooit terug gezien. En die ene keer,.. Nee, niet die ene keer.
De poes sloot haar ogen om het bloederige beeld uit haar hoofd te verdrijven. Plots hoorde ze een stem van een jonge kat. Voor haar stond een jonge poes, maar Swanwing leidde af van haar sneden dat ze had gevochten. De oudste vermaakte zich een beetje toen ze de geur van een Clan opmerkte... Shadowclan, om percies te zijn. Ze bekeek de poes vriendelijk en miauwde: "Zo-zo. Welke moedige kat komt nu zo ver uit haar territorium?" Een plagende fonkeling glom in haar ambere ogen. "Tja, ik ben ook niet van hier. Maar goed. Wat is jouw naam, als ik vragen mag?"