Dawnheart keek omhoog naar de reusachtige boom voor haar. Normaal gesproken zat ze hier op dit plekje bij de Big Gathering. Altijd bovenop een lage steen. Ze vond het fijn om haar eigen plekje te hebben. Zuchtend dacht ze na over alles wat er laatst was gebeurd. Ze dacht terug aan wat er was gebeurd toen ze met haar deputy had afgesproken. Whirlpool. Een klein glimlachje vormde zich bij zijn naam. Maar ze wist heel goed waar de kater mee zat. Vond je elkaar leuk, schijnt hij bindingsangst te hebben, of zoiets. Zuchtend ging Dawnheart liggen op haar steen. Niet dat hij echt vaan haar was, maar zij zat er altijd op. Oftewel dus, de plek die zij bezat. Waarom was het leven zo lastig voor haar. Ze kende haar verleden helemaal niet, en ze was eigenlijk ook niet zo'n kat die andere snel vertrouwde. Nee, eerder probeerde ze ze af te schrikken. Ze wist niet wie ze kon vertrouwen. Wie een rol in haar verleden speelde en wie niet. Ze konden zich altijd voor doen als familie. En als ze dan een kater volledig vertrouwd, had hij weer bindingsangst. Zuchtend staarde ze omhoog naar de boom. De boom waar alle vier de grote leiders zaten. Volgens mij zou je alleen maar nerveus worden als je er stond, kijkend over al die katten, terwijl tientallen paar oogjes je terug aanstaren. Nee, niet echt een lekker idee.
Ineens hoorde Dawnheart geluid achter zich. Welk wezen haalde het in zijn hoofd haar nu te storen! Een prooi of een andere kat, ze was nu niet in de juiste bui. Snel stond ze op en keek achterom om te zien wie of wat haar nu weer moest hebben.

Toen ze omkeek zag ze echter een klein katertje staan. Hij leek haar bijna vrolijk aan te kijken met zijn ijsblauwe ogen. Dawnheart zuchtte zachtjes zodat het kleine katertje het niet hoorde. 'H-hallo,' Kwam er vriendelijk uit. 'Hoi.' Begroette Dawnheart kort terug. Het klonk misschien niet vrolijk, maar het kwam er gewoon neutraal uit. Ze rook even goed en merkte dat het cyperse katertje van Shadowclan afkwam. Zozo, wat moest een leerling zoals hij nou hier? Blijkbaar vroeg de kater zich hetzelfde af. 'Wat doe je hier bij de Fourtree's als ik vragen mag?' Vroeg hij. 'Ik pak mijn rust. En wat doe jij hier als ik ook vragen mag?' Vroeg ze nieuwsgierig terug. Er klonk niks vijandigs in haar stem. Waarom zou ze ook. Ze was niet gemeen, alleen vertrouwde ze niet alles blindelings. Dus als iemand aardig tegen haar deed, deed ze ook zo terug.

Nieuwsgierig keek ze het jonge katertje aan. 'Ik was opzoek naar prooi,' Mauwde hij enthousiast, waarschijnlijk omdat hij doorhad dat ze echt niet zo gemeen was dan als hoe ze leek. Tenminste, eerder hoe ze deed. Dawnheart knikte even als antwoordt dat ze het begreep. Maar waarom joeg hij niet op zijn eigen gronden? Dat kon hij veel beter doen, zo kreeg hij geen problemen met te ver van huis zijn en daarnaast, was vierboom volgens haar niet echt bedoeld om bij te gaan jagen. Ach, hij moest het zelf weten. 'Ik hoop dat de prooi snel terug komt,' Hoorde Dawnheart het katertje zeggen. Ze kon verrast reageren, maar apprentices verspraken zich nogal vaker. Ze kon ook doen alsof ze het niet gehoord had, of doen of het haar niks kon schelen. Ze koos voor het tweede, doen alsof ze het niet gehoord had. 'Wat is je naam eigenlijk?' Vroeg ze maar zodat het leek alsof er niks aan de hand was. Maarja, altijd fijn om informatie over andere clans te ontvangen, al was dit te verwachten informatie. Het is leaffall, natuurlijk is prooi schaars, maar het bepaalt ook hoe een clan er voor staat.

'Ik heet Garlicpaw,' Antwoordde het cyperse katertje vriendelijk. 'Wat is jouw naam?'Miauwde hij er vragend achteraan. 'Ik ben Dawnheart.' Beantwoordde ze zijn vraag. Dawnheart bekeek Garlicpaw nu eens goed. Hij was een jonge maar al sterke apprentice. Hij zag er niet uit als dat soort wat wegrende, al kon je door het uiterlijk niet ook het innerlijk zien. Shadowclan trof het goed als ze het zo bekeek. Oneerlijk trouwens, Shadowclan verdiende geen goede krijgers. Ze werden allemaal, stuk voor stuk, slecht opgevoed en ze werden er gepushed iedere kat op hun pad te doden. Tenminste, dat zijn de verhalen die rondgingen, en natuurlijk geloofde iedereen ze gemakkelijk. Het zijn niet voor niets roddels, en Shadowclan staat niet bekend om hun vriendelijkheid. Garlicpaw daarin tegen leek helemaal niet bij Shadowclan te horen, maar schijn kon dus bedriegen. 'Dus, jij ben nu apprentice hè? Hoe bevalt het tot nu toe?' Vroeg ze aan het cyperse katertje, verdergaand met hun gesprek.

'Echt? Nu al?' Vroeg Garlicpaw teleurgesteld. Dawnheart glimlachte even naar hem. 'Ik ben bang van wel.' Zei ze verontschuldigend. 'De Big Gathering? Maar de tijd dat die komt, zijn alle kraaien al uitgevlogen!' Klaagde het cyperse katertje. Dawnheart grinnikte even. Inmiddels liep ook Garlicpaw richting zijn grens. 'Mijn vader, Ravencry, zal zich ook vast wel..' Stopte hij abrupt in zijn zin. Dawnheart begreep waarom. Vlug keek ze naar het territorium van Shadowclan. . 'Garlicpaw! In Starclansnaam, Garlicpaw, waar zit je?' Hoorde ze een vreemde stem zeggen.
Dawnheart keek snel naar Garlicpaw. 'Misschien zie ik je nog wel eerder. Als je niks te doen hebt kun je naar hier gaan, misschien ben ik er ook wel. Maar hoop niet teveel.' Zei Dawnheart er vlug achteraan. Ze knikte hem kort gedag en rende vlug de struiken in, terug naar Riverclan.